อาจจะเป็นคำถามที่หลายคนภายนอกมองเข้ามาในกลุ่มลัทธิแล้วสงสัยว่า…
ลัทธิหรือกลุ่มความเชื่อ จูงใจคนด้วยอะไร?
จะเห็นได้ว่า ลัทธิหรือกลุ่มความเชื่อต่าง ๆ มักจะมีเอกลักษณ์ หรือที่เรียกง่าย ๆ ว่าจุดขายต่างกัน สิ่งหนึ่งที่บอกได้ชัดเจนว่าอะไรคือแรงจูงใจที่ทำให้คนเข้าไปหลงลัทธิคือ “ความหวัง”
ความหวังเป็นคำกว้าง ๆ ที่ไม่ได้ระบุวัตถุประสงค์ชัดเจนว่าคืออะไร แต่มีทิศทางไปในอนาคตข้างหน้า หมายถึง ฉันอยากได้สิ่งใดสิ่งหนึ่งในอนาคตข้างหน้า เช่น
อยากรวย ชายคนหนึ่งมีความหวังว่าอยากรวย หลายลัทธิได้ใช้เรื่องนี้เป็นแรงจูงใจ จนสร้างองค์กรขนาดใหญ่ขึ้นมาได้ด้วยแนวคิด รวย รวย รวย พอจินตนาการมาพบความจริง(ที่ถูกสร้างขึ้นมาล่อ) ก็เลยบังเกิดเป็นความเชื่อ แล้วก็เดินตามเส้นทางของเจ้าลัทธิไปในที่สุด
หรือบางคนไม่อยากรวย แต่บ้าอุดมการณ์ อยากทำดีแบบนั้นแบบนี้ อยากเปลี่ยนแปลงสิ่งนั้นสิ่งนั้น แน่นอนว่ามีกลุ่มลัทธิความเชื่อเหล่านี้ดักรออยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มคนที่ทำความดีด้านต่าง ๆ หรือไม่ก็กลุ่มก้อนทางการเมืองก็มันก็เป็น “ดึง” คนที่มีความอยากในสิ่งเดียวกัน ให้เข้าไปรวมกัน เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่งร่วมกัน
อ่าน ๆ ดูแล้วเหมือนว่าจะดี “ใช่มันจะดีก็ต่อเมื่อมันคือเรื่องจริง” เพราะส่วนใหญ่ก็จะเป็นลัทธิหรือกลุ่มความเชื่อที่สร้างขึ้นมาเพื่อลวงเอาทรัพย์สิน แรงงาน ความคิดของคนเข้ามาเพื่อประโยชน์ตัวเองกันทั้งนั้น เช่น เสียสละทำบุญแทบตาย สุดท้ายผู้นำลัทธิรวยล้นฟ้า ตัวเองก็จนเอาจนเอา หรือไม่ก็เสียสละประท้วงแทบตาย สุดท้ายก็เอาใครก็ไม่รู้ขึ้นไปมีอำนาจ กลุ่มความเชื่อ ลัทธิ ศาสนา การเมือง ฯลฯ มักจะมีจุดประสงค์ซ่อนเร้นที่มักจะไม่ได้บอก “เหยื่อ” ให้รู้ตัว พวกเขาเพียงแค่สร้างแรงจูงใจให้คนพวกนั้นพาตัวเองให้ไปถึงจุดที่ฝันเท่านั้นเอง