สรุปชีวิตช่วง 12 ปีที่ผ่านมา มีทั้งหมด 4 ตอน
ตอนที่ 4/4 สรุปจบ
มาถึงบทสุดท้าย เราก็มาสรุปจบการเรียนรู้เรื่องจริงที่ไม่ค่อยสวยงามนี้กันสักหน่อย ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาจนถึงบทนี้ ผมคิดว่าหลังจากนี้ผมคงต้องศึกษาอีกเยอะ เพื่อที่จะไม่ทำผิดซ้ำอีก ดังที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ว่า “บัณฑิตพึงตั้งตนในคุณอันสมควรก่อน แล้วสั่งสอนผู้อื่นในภายหลัง จะไม่มัวหมอง”
ผมทำผิดพลาดมาแล้ว พอจะเดา ๆ ว่าขาดทุนไปพอสมควร ดูเผิน ๆ มันเหมือนจะดี แต่จริง ๆ ไม่ดีเลย ถ้าเป็นธุรกิจก็เจ๊งยับ ยังดีที่ผมคัทลอสไว้ทันบางส่วน เลยยังพอกลับมาพิมพ์บอกกันได้ (คือ ไม่ขายขี้หน้าไปมากกว่านี้)
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการศึกษาและปฏิบัติธรรมมา 12 ปี คือ การเปิดตาดูให้เต็มที่ ศึกษาเปรียบเทียบกับหลักฐานอ้างอิงสุดท้ายอย่างพระไตรปิฎก เพราะโลกจะมอมเมาให้เราทำตาเบลอ ๆ หรือปิดตาข้างนึง ทั้ง ๆ ที่เรารับรู้มาตลอด เรากลับทำเหมือนไม่เห็น ไม่สนใจ เสมือนว่ามันก็เป็นเรื่องธรรมดา ฯลฯ
สิ่งที่ผมทำตอนนี้คือเทียบวิถีปฏิบัติกับพระพุทธเจ้า ถ้าเปรียบให้เห็นภาพคือ พอเราศึกษาเปรียบเทียบ เราจะเริ่มเห็นทิศทางที่ไม่ไปทางเดียวกัน คือพระพุทธเจ้าไปทางหนึ่ง เราก็ดูเหมือนจะไปอีกทางหนึ่ง โดยภาษาพูดบางทีมันก็นัว ๆ ไปกันได้ แต่พอทิศต่างกัน นานวันไปมันก็จะห่างกันไปเรื่อย ๆ คือพอไปเทียบแล้ว พระพุทธเจ้าไม่ได้ปฏิบัติอย่างนี้ ไม่ได้สอนให้ปฏิบัติอย่างนี้ หลายอันก็ไม่มีในพระไตรปิฎกด้วย ปรุงแต่งกันใหม่ก็มีมาก
หนึ่งในหลักการที่ผมใช้สังเกตตอนนี้คือ “ไม่บัญญัติสิ่งที่ยังไม่ได้บัญญัติ และไม่ล้มล้างสิ่งที่บัญญัติไว้แล้ว” จากข้อ 3 ในหลักอปริหานิยธรรม 7 ของนักบวชที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ และพระมหากัสสปะได้ย้ำไว้ในภายหลังเพื่อรักษาหลักปฏิบัติ พระเถระในองค์ประชุมนั้นทั้งหมดก็เห็นด้วย(ญัตติทุติยกรรมวาจา) อันนี้ผมใช้เป็นเช็คลิสต์อันหนึ่ง เราจะเห็นว่าพระไตรปิฎกมีเนื้อหาเยอะมาก ความรู้ก็มาก วิธีการก็มากเช่นกัน จริง ๆ แค่เอาเท่าที่มีมาปฏิบัติกันก็ทำได้ไม่หมดหรอก คือไม่จำเป็นต้องคิดอะไรใหม่ให้มันปวดหัวเลย แค่ทำตามก็พอ ส่วนใครคิดใหม่ทำใหม่ อันนี้ผมต้องขอผ่าน เพราะเวลาในชีวิตผมหายไปเยอะแล้ว ไม่อยากเสียไปเปล่า ๆ อีก
การที่คนหลุดออกจากแนวคิดและหลักปฏิบัติตามกรอบดั้งเดิมนั้น เพราะเขาอาจจะคิดว่าตนเก่งกว่าพระพุทธเจ้า สามารถสร้างทฤษฎีใหม่ ๆ ได้ดีกว่า ประยุกต์ได้ดีกว่า ซึ่งในความจริง …มันดูจะเป็นไปไม่ได้
ผมคิดว่าการเรียนรู้ที่ผมได้นำมาเสนอเพียงเท่านี้ น่าจะมากพอที่จะเป็นประโยชน์ให้กับผู้ที่ติดตามอ่านกันมาครับ
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณอีกครั้งที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้ ที่เหลือก็แยกย้ายกันไปทำมาหากินครับ
สวัสดีครับ
ดิณห์ ไอราวัณวัฒน์
24 ก.ค. 2567
ติดตามเนื้อหาทั้งหมดในบทความชุดนี้ได้ใน…
